Artikelen door Remko van Broekhoven

Stop AI voor het te laat is

Laat ik het maar meteen zeggen: AI is the fucking Antichrist. Zelden eerder vond de mens iets uit wat zo schadelijk is voor de mens. En niet alleen voor ons, maar ook voor de rest van de natuur. Een jaar geleden maakte Google bekend dat zijn CO2-uitstoot vergeleken met vijf jaar daarvoor met bijna 50% […]

De partij die er nog niet is maar wel kan komen

En weer komen er verkiezingen. Laten we eens gek doen en ons inbeelden dat ze werkelijk wat veranderen. Dat over een half jaar bij de koning op het bordes een kabinet staat waar de visie, de ambitie en de positiviteit vanaf spatten. Een kabinet dat niet onnodig polariseert en hele volksmassa’s van zich vervreemdt, maar […]

Abel Herzberg, een empathische stoïcijn

“Er staat een vent op de weg met een geel gezicht en een gele snor. Hij heeft een geel gemoltonneerd mouwvest aan en een pelsmuts op het hoofd, hoewel het allang zomers weer is. Hij draagt een vuile gele broek en bruine laarzen en in zijn handen heeft hij een geweer. Hij grijnst. Ik dacht, […]

Hoe mooi het is en hoe makkelijk het kan worden gebroken

Vorige week liet mijn vrouw me een foto zien. Deze foto. Ik moest even goed kijken en ik zag het niet. Toen wees ze me op het lichtgroene mos in het vogelhuisje. Jarenlang had het leeg gestaan en ineens was een winterkoninkje er een nestje in aan het maken. De dag erna liep ik langzaam […]

Filosoof of activist?

‘Volgens mij bent u toch meer activist dan filosoof’. Ik weet nog precies dat een bureauredactrice van De wereld draait door dit tegen me zei. Zojuist had ik haar een half uur lang verteld over mijn net verschenen boek Staat van Tederheid. Exit mijn fifteen minutes of fame. Gisteren – exact achttien jaar na de […]

De clown, de dictator en de komiek

Vandaag precies drie jaar geleden viel Rusland de Oekraïne binnen. Ik herhaal: Rusland viel de Oekraïne binnen. Niet het Oekraïense leger viel Rusland aan. En het bezette ook al niet zijn eigen grondgebied. Het was een onversneden, ordinair en ouderwets gevalletje landjepik, alsof de klok ineens een eeuw werd teruggezet. Ik benadruk het maar even […]

Op zoek naar ons betere ‘WIJ’

Stel je voor: je woont in een dorpje aan de dijk. Het is duidelijk dat het water steeds hoger wordt, en de dijk steeds zwakker. Jij, je kinderen en je buren zullen verdrinken als dit zo doorgaat. Tenzij jullie in actie komen, en samen de dijken versterken. Maar helaas beweert een aantal dorpelingen dat er […]

Filosoof gezocht?

Heeft de filosoof een essentieel beroep? Ik zou het niet durven beweren. Dokters en verpleegkundigen, politieagenten en militairen, vuilnismannen en de mensen die onze riolering op peil houden… Stuk voor stuk lijken ze me van vitaal belang wanneer het er echt om spant. Wijsgeren kunnen we prima missen als de vijand voor de deur staat […]

De vrije dader en het schuldige slachtoffer

Ik heb het al eens eerder verteld. Mijn moeder is net als ik filosoof. Mijn moeder heeft bovendien Alzheimer, en zit in een verzorgingshuis. Zaterdag zocht ik haar op. Voor haar op tafel lag de krant van die dag. Het is niet zozeer dat ze nog werkelijk lezen kan, laat staan dat ze onthoudt wat […]

Amerika en wij

Soms voorspelt een spotprent de toekomst. In 2016 tekende Volkskrant-cartoonist Jos Collignon Donald Trump als typische Duckstad-boef. Oog in oog met Mickey Mouse legt hij de eed af, terwijl achter hem Dagobert Duck het uitproest en Goofy met een Amerikaans vlaggetje zwaait. Op zijn kop heeft hij een petje: ‘Make America Great Again’.   Dagobert […]